Ben 2005 yılının Nisan ayında güzel ve güneşli bir günde Kadıköy Özel Ferihan Laçin Hastanesinde 3,240 gr ve 51 cm. boyunda dünyaya geldim. Önce çok şaşırmıştım belki nedeni koşuşturan ve beni elden ele dolaştıran insanlardan ve gülen yüz ifadelerinden olabilir. Ama daha sonra o şaşkınlığım sevince dönüştü. Çünkü benim için çok değerli olan annem ve babamla tanışmıştım. Onların bana bakarken aldıkları yüz ifadelerini ve özellikle heyecanlarını herhalde hiç unutmayacağım. Birde doğmuş olduğum hastaneden o mutlu evimize geldiğimde sevincim bir kat daha artmıştı. 
Zaman zaman ağlamalarım ve tabiki gece anne ve babamı o mışıl mışıl uyudukları anda yataklarından kaldırmam beni çok mutlu ediyordu Neden mi? çünkü onları daha çok görüyordum. Babaannemim vede en önemlisi amcamın bana yaptıkları hiç unutulamaz. Biliyor musunuz? benim ilk hediyemi amcam aldı. O hediyesini bana verirken yüz iafesini görmeliydiniz. O ne heyecanoyuncağı benmi oynayacağım yoksa amcam mı? Bunu bir türlü anlamamıştım. daha sonra gelen hediyeler cabası. Babaannem tabiki benim yükümü çeke bir insan altım bezlenecek babaanne, süt içirilecek babaanne, altıma yaparım babaanne yani anlıyacağınız her karede babaanne...

Teyzem. dayılarım. anneanne ve demede ayrıca şükranlarımı sunuyorum. Kendileri Kıbrıs ve Hatayda yaşamalarına rağmen beni hep telefonda sorar ve benim telefonda bir defada olsun gülmemi beklerlerdi.

Yani anlayacağınız ailemi zamanla tanıdıkça hayattan çok zevk alıyorum  ve bir kez daha iyi ki doğmuşum diyorum....